Μπαμπά , δεν πειράζει.

Ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία.Λεπτή ηλικία , τρυφερή και ευαίσθητη που λένε...Μικρό πλάσμα ευάλωτο που στα μάτια του ο κόσμος φαινόταν τεράστιος  , πολύς  , σκληρός και άγνωστος...Μεγάλωνα προσπαθώντας να τον καταλάβω.Όπως και σένα...Στα μάτια μου φαινόσουν θηρίο , με μεγάλα και φουσκωμένα χέρια ,δυνατός και άγριος...Και μάλιστα μου λέγανε ότι είσαι ο πατέρας μου.Αυτός που με έφερε στη ζωή.Δεν ήξερα ακριβώς τι σημαίνει αυτό αλλά καταλάβαινα ότι πρέπει να σε αγαπάω ,έτσι νέτα σκέτα.Επειδή ήσουν ο πατέρας μου.

Μεγάλωνα...Ζούσα τις πρώτες μου εφηβικές στιγμές , γεμάτες ακμή , απροσδιόριστα 

συναισθήματα , αλητεία  και ανεξήγητα παιδιάστικα φλερτ.Μου έλεγες να είμαστε φίλοι και να τα λέμε όλα. Πόσο με φόβιζε αυτό.Ένιωθα ότι έκρυβε μια χειρίσιμη  απειλή αλλά προσπαθούσα να το κάνω ένα μου.Να το ενστερνιστώ...Προσπαθούσα να σε αγαπήσω και δεν σου κρύβω ότι τα κατάφερνα παρ`όλο που με τρόμαζες , με χτυπούσες , με άδειαζες και με έκανες να αισθάνομαι άχρηστος.Εγώ όμως στους φίλους μου καυχιόμουν για σένα , τους μιλούσα συνέχεια για σένα και εκείνοι ζήλευαν την σχέση μας σε σημείο που σε αναζητούσαν.

Είχα φτιάξει μια εικόνα στο μυαλό μου , σε είχα τοποθετήσει πρωταγωνιστή  γιατί σε είχα τόσο ανάγκη κι αυτή ήταν η ύστατη μου λύση.Ήξερα ότι δεν είχες πάντα τον σωστό τρόπο γιατί δεν τον ήξερες.Μπορούσα να καταλάβω πολλά περισσότερα από όσα νόμιζες κι ας έλεγες ότι είμαι χαζός  και μαλάκας.Ναι έτσι με έλεγες ''μαλάκα''......Να σου πω κάτι ; Πολύ με πονούσε αυτό.Πολύ...

Θυμάμαι που μπροστά στους φίλους σου με μείωνες.Θυμάμαι που μπροστά στους φίλους μου με ξεφτίλιζες και εγώ αμήχανος χαμογελούσα ακούγοντας τα γέλια τους και κοιτάζοντας το αγριεμένο ύφος σου.Μπαμπά δεν είχες τρόπο.Δεν είχες μπαμπά τρόπο γαμώτο και εγώ ήμουνα μικρός και δεν καταλάβαινα...Προσπαθούσα να σε πλησιάσω.Προσπαθούσα να καταφέρω κάτι για να πάρω την επιβεβαίωση σου αλλά μάταια.Το άγριο σου βλέμμα ήταν πάντα εκεί.Με σκότωνε μέρα τη μέρα...

Θυμάσαι που έτριζες τα δόντια σου ; Θυμάσαι που με πάταγες κάτω ;Θυμάσαι που με έπιασες να καπνίζω και με έσπασες στο ξύλο ;; Γιατί ρε γαμώτο ; 

Εγώ αλήθεια σε αγαπούσα.Αλήθεια...Είχα καταφέρει να εισχωρήσω βαθιά εκεί που εσύ ποτέ δεν μπόρεσες και σε αγάπησα.Μου έλεγες ότι δεν θα καταφέρω ποτέ τίποτα στη ζωή μου και εγώ έκλαιγα με λυγμούς και τα βράδια ερχόμουν και σε φιλούσα την ώρα που κοιμόσουν , το ξέρεις ;; 'Οχι δεν το ξέρεις.Πολλά δεν ξέρεις...Έφτυσα αίμα μπαμπά.Υπέφερα πολύ και δεν ξέρεις τίποτα.

Όταν με φώναζες μαλάκα , εγώ σε αγαπούσα.Όταν με χτυπούσες εγώ σε αγαπούσα.Όταν με άδειαζες μπροστά σε όλους εγώ σε αγαπούσα και η μόνη μου προστασία ήταν να βάζω το χέρι μου μπροστά στο πρόσωπο μου αλλά και να καλύπτω τα αυτιά μου...Εσένα προστάτευα όχι εμένα...

Μπαμπά...

Το αγαπημένο μου φαγητό είναι οι πατάτες τηγανιτές και ο μουσακάς.

Η αγαπημένη μου μουσική είναι ότι περιέχει κιθάρα κλασσική και ντραμς.

Το αγαπημένο μου χρώμα είναι 
το μαύρο και το μωβ.

Η αγαπημένη μου ώρα είναι 
εκεί λίγο πριν βραδιάσει.

Μου αρέσουν πολύ οι μπουκαμβίλιες.

Μου αρέσει να ακούω ραδιόφωνο.

Σιχαίνομαι τον ήχο του τηλεφώνου.

Μου αρέσει η γνώση αλλά
 σιχαίνομαι τα σχολεία.

Μου αρέσουν οι γυναίκες , βασικά τις θεωρώ Θεότητα , οπότε μπορείς να ηρεμήσεις δεν είμαι πούστης.

Αγαπώ τους ανθρώπους και για αυτό είμαι μισάνθρωπος.

Επειδή αγαπώ τους ανθρώπους.

Το μάτι μου κόβει , κι αυτό το
 πήρα από σένα.

Το πρώτο πράμα που παρατηρώ στους ανθρώπους είναι ο ήχος της φωνής τους.

Σιχαίνομαι τις αδιάφορες χειραψίες.

Μου αρέσει να βλέπω τη θάλασσα τα βράδια και τα πυροφάνια των ψαράδων.

Σιχαίνομαι τις αγέλαστες καλημέρες.

Δεν πιστεύω στον Θεό, αλλά εκείνος πιστεύει σε μένα.

Μπαμπά...

Δεν με ρώτησες ποτέ τι έχω περάσει.

Δεν με ρώτησες ποτέ και τίποτα.

Δεν πειράζει...

Τώρα που μεγαλώνεις και τα μπράτσα σου μαραίνονται , εγώ μπορεί και να σε αγαπώ...

Δεν ξέρω γιατί. Και πλέον δεν με νοιάζει κι όλας.

Γιάννης Μίχας Νεονακης

a.k.a  Dave

Μία συζήτηση με τον Dj Moya

Ο Μoya είναι hip hop dj και παραγωγός και μέλος του συγκροτήματος '' Χνάρια''.

Ζει στην Θεσσαλονίκη και θεωρείται από τους καλύτερους hip hop djs της γενιάς του.Τον Σεπτέμβρη κυκλοφορεί την προσωπική του δουλειά και παρακάτω κάναμε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του.

Αρχικά μίλησε μας λίγο για την σχέση σου με τη μουσική. Πότε περίπου αυτή η σχέση έγινε στενή  , ποια τα ερεθίσματα σου και γενικότερα ποιες θεωρείς ότι ήταν οι κύριες αιτίες  ώστε να ασχοληθείς ενεργά με την μουσική δημιουργία αλλά και με την τέχνη του πικάπ ; 

Με το Hip Hop κόλλησα από το πρώτο καιρό που έτυχε να ακούσω κάποια πράγματα που κυκλοφορούσαν πολύ εκείνη την εποχή, τέλη 90 δηλαδή. Τότε δεν είχαμε πολλές επιλογές στο τι να ψάξουμε τουλάχιστον εμείς που ζούσαμε στην επαρχία. Πηγαίναμε σε δισκάδικα που είχαν τα πιο γνωστά πράγματα που κυκλοφορούσαν τότε, είτε από Ελληνικό είτε απο ξένο και ότι μας είχαν προτείνει φίλοι ή μας έκανε εντύπωση το παίρναμε και το "λιώναμε". Εμένα για κάποιο λόγο μου 'χαν κάνει πολύ εντύπωση τα scratch στα κομμάτια. Ρώτησα τι ειναι αυτοί οι ήχοι, και μου παν απλα οτι γίνεται με πικάπ... Προσπάθησα να το κάνω, κατέστρεψα ένα πικαπ και κάτι δίσκους του Χατζιδάκι...

Γιατί διάλεξες κυρίως το μονοπάτι που λέγεται hip hop ; Τι σε τράβηξε σε αυτό το μόρφωμα ;

Στην αρχή φυσικά δεν ήταν κάτι συνειδητό. Απλά με τράβαγε αυτός ο ήχος. Σιγά σιγά άρχισα να προσέχω τον στίχο, που σε βοηθάει να καταλάβεις ότι είναι κάτι παραπάνω από μουσική.

Εικάζουμε ότι θα έχεις και άλλα μουσικά ακούσματα έτσι ;

Πλέον σίγουρα. Μόνο τις ρίζες του Hip Hop να ψάξεις ανακαλύπτεις άπειρα πράγματα. Μ'αρέσει να ψάχνω τη funk, τη Reggae τη Jazz και σε πιο σύγχρονα, τη Trip hop και πιο πειραματικά instrumental hip hop.

Μίλησε μας λίγο για τον τρόπο που δουλεύεις. Πώς '' χτίζεις'' μια μουσική παραγωγή , ποιος είναι ο κορμός αυτής της διαδικασίας ;

Αρχικά ξοδεύοντας ώρες ακούγοντας πράγματα από όλο το κόσμο. Από εκεί θα έλεγα ότι ξεκινάει η διαδικασία για μια παραγωγή. Ξεχωρίζω κάποια δείγματα που μου αρέσουν και πειραματίζομαι πάνω σ' αυτά. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας παίζω τα drums τα μπάσα και ότι άλλο παράφωνο η μη, μου κάτσει καλά στο αυτί.

Πες μας αν θέλεις δύο λόγια για τις μέχρι τώρα δουλειές σου αν υπάρχει κάτι ολοκληρωμένο  , αλλά και για το συγκρότημα στο οποίο είσαι μέλος τα '' Χνάρια΄΄.

Πόσο καιρό υπάρχει το γκρουπ , ποιον τίτλο θα έβαζες στην μέχρι τώρα πορεία του και ποιες δουλειές έχετε κυκλοφορήσει ;

Έχω σχεδόν έτοιμο ένα δισκάκι που θα κυκλοφορήσει μέσα στο '17. Η τελευταία μου "δουλειά" πέρα από mixtapes και σκόρπιες παραγωγές, είναι ένα Τools για scratch djs o "Φαύλος Κύκλος 2". Κυκλοφόρησε πριν 10 χρόνια σε βινύλιο και εξαντλήθηκε σχεδόν αμέσως... Ούτε εγώ ξέρω γιατί είχα κάτσει κι έκανα κάτι τέτοιο... Μέτρησε όμως.

Για τα Χνάρια είμαι πολύ περήφανος γιατί έχει κάτι δικό του, έχει τον ήχο του σαν γκρουπ. Από 'κει και πέρα είμαστε πάρα πολύ δεμένη παρέα οι τρείς μας πάνω από 10 χρόνια τώρα, κι αυτό είναι που μας ώθησε, αυθόρμητα στο να φτιαχτεί το συγκρότημα, μια παρέα με ανησυχίες δηλαδή κι αυτό το τίτλο θα έβαζα. Οι δουλειές με χρονολογική σειρά είναι το EP που κυκλοφόρησε μάλιστα σε βινύλιο το "Iconoclasta", και έπειτα 4 album. "Χνάρια", "Η εποχή της απομόνωσης", "Στον αντίδρομο" και το αγαπημένο μας το "7985".

Ποιον μουσικό παραγωγό η dj θα χαρακτήριζες ως αγαπημένο ; 

Dj Krush σε παραγωγές και ύφος. Dj D-Styles για τα scratch.

Από ότι ξέρουμε ζεις μόνιμα στην Θεσσαλονίκη.Σίγουρα είναι μια μεγάλη πόλη αλλά καλώς ή κακώς ο πυρήνας στα μουσικά πράγματα παραμένει η Αθήνα.

Σε έχει επηρεάσει καθόλου αυτή η απόσταση σχετικά με τα δικά σου πράγματα αλλά και με τα Χνάρια ; Ποιες η διαφορές των δύο πόλεων ανάμεσα σε κοινό αλλά και γενικώς στο ενδιαφέρον για την μουσική ;

Όσον αφορά τον κύκλο μου ναι ο πυρήνας είναι στην Αθήνα, αλλά και στη Θεσσαλονίκη γίνονται πράγματα συνέχεια και έχει βγάλει και βγάζει μουσική. dj's, παραγωγούς, μικρόφωνα, υπάρχει και ταλέντο και όρεξη εδώ πάνω και στη trip hop και στη hip hop σκηνή. Τώρα για το κοινό δε νομίζω ρε συ ότι υπάρχει κάποια διαφορά σε νοοτροπία τουλάχιστον.

Όσον αφορά τα Χνάρια σίγουρα επηρεάζει που είμαστε σκόρπιοι, θα είχαμε καταφέρει πολλά περισσότερα αν ήμασταν όλοι κάτω, αλλά έχουμε ακόμα καιρό...

Ποια συνεργασία σου μέχρι τώρα θα την καταχωρούσες στις πιο αξιόλογες ;

Καλώς η κακός δεν είμαι άνθρωπος που προσεγγίζω κάποιον εύκολα, έτσι παρ' όλο που είμαι ανοιχτός σε πολλά πράγματα δεν έχω κάνει πολλές συνεργασίες. Πάντως με όσους έχω συνεργαστεί και θέλω να συνεργάζομαι στη μουσική με ενδιαφέρει πρώτα να τους σέβομαι σε προσωπικό επίπεδο και μετά σαν μουσικούς.

Τελικά οι Djs γιατί δεν μιλούν πολύ ; Γιατί έχει παγιωθεί κάτι τέτοιο ; 

Δε νομίζω ότι ισχύει κατά κανόνα, π.χ. αν δεις live τον dj Premier ...μιλάει πολύ.

Παρακολουθείς σκηνές άλλων χωρών ; Ποια η διαφορά με το εγχώριο hip hop. Οι Έλληνες έχουν ακόμα πολλά να ζηλέψουν είτε σε παραγωγή είτε σαν djs ή πλέον είμαστε σε υψηλό επίπεδο ;

Πλέον δε πιστεύω ότι έχουμε να ζηλέψουμε πολλά τουλάχιστον σε επίπεδο παραγωγής είμαστε πολύ ψηλά και στην Ελλάδα. Σε djs παρακολουθώντας τελευταία τα πράγματα υπάρχει εξέλιξη εντός αλλά έξω ακόμα είναι ένα level πάνω. Μιλώντας βέβαια πάντα σε τεχνικό επίπεδο. Δε μου λέει όμως κάτι η τεχνική από μόνη της. Το επίπεδο σε κάποιον που κάνει μουσική εξαρτάτε από πολλά πράγματα, η τεχνική είναι απλά ένα όπλο ώστε να εκφραστείς, το νόημα είναι σ 'αυτό που λες, όσες περισσότερες "μουσικές λέξεις" γνωρίζεις τόσο καλύτερα μπορείς να "πεις" αυτό που θες. Τι να το κάνεις άμα κάποιος ξέρει χιλιάδες "λέξεις" κι απλά τις βάζει σε σειρά χωρίς νόημα.

Πόσο δύσκολος ή εύκολος είναι ο δρόμος της ανεξάρτητης παραγωγής και γενικώς της ανεξάρτητης μουσικής ; 

Πλέον δεν υπάρχει ανεξάρτητη μουσική με την έννοια που υπήρχε παλιά. Παλιά για να προωθήσεις τη μουσική σου έπρεπε να ανήκεις σε κάποια εταιρία, όσοι δε το κάναν θεωρούνταν ανεξάρτητοι. Τώρα όλα ανεβαίνουν στο youtube, στο bandcamp στο soundcloud οπότε ο καθένας μπορεί να θεωρηθεί ανεξάρτητος. Όλοι είναι κάτω από την ίδια ομπρέλα των μέσων δικτύωσης. Πλέον αν θες να διαφοροποιηθείς έχει να κάνει με το τι θα πεις και πως κινείσαι. Και είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις κάτι, υπάρχει τεράστιος όγκος, πολύ σαβούρα που προωθείτε και κερδίζει νούμερα, τα οποία σε επηρεάζουν σαν ακροατή θες δε θες με αποτέλεσμα να θάβονται καλές δουλειές.

Τον Σεπτέμβρη κυκλοφορείς την προσωπική σου δουλειά.Πες μας δυο λόγια για το ηχόχρωμα ,  την αισθητική της και τον τίτλο της.

Ναι όντως έχω ετοιμάσει κάποιες παραγωγές κύριο στοιχείο τα scratch και το turntablism γενικότερα. Σαν ηχόχρωμα δεν είχα κάποιο μπούσουλα. Απλά διάλεξα δείγματα που μου αρέσουν και τα πείραξα τελείως όπως θα 'θελα να τα ακούσω εγώ προσωπικά. Είναι "εγώ" δηλαδή, κι αυτό ήθελα να κάνω. Όσον αφορά το τίτλο δεν έχω καταλήξει ακόμα.

Mία συναυλία που πήγες σαν ακροατής και μία συναυλία που έπαιξες και δεν θα τις ξεχάσεις ποτέ ;

Σαν ακροατής είναι πολλά live που δε θα ξεχάσω. Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι ένα live των  Herbaliser που είχα δει στο Block 33 στην Θεσσαλονίκη. Τώρα πάνω από τη σκηνή θα μπορούσα να πω για τη βραδιά που ανοίξαμε τους Public Enemy, που ήταν τεράστια τιμή. Αλλά επειδή το βλέπω συναισθηματικά, θα ξεχώριζα τις γεμάτες βραδιές στο BUMS με 200 φίλους και γνωστούς. Περνάμε καλύτερα.

Σε ευχαριστούμε πολύ για την κουβέντα και σου ευχόμαστε τα καλύτερα σε όλα τα επίπεδα.

Κι εγώ σε ευχαριστώ

Επικοινωνία και πληροφορίες εδώ :

https://www.facebook.com/profile.php?id=100005415259

https://www.facebook.com/Xnaria/?fref=ts

Εγώ στα χέρια τους δεν θα πέσω...

Στις 15 Ιουνίου 1945 ο Αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ , Άρης Βελουχιώτης δίνει ο ίδιος τέλος στη ζωή του στην χαράδρα του Φάγκου στον Αχελώο ποταμό.Πρόκειται για την μεγαλύτερη φυσιογνωμία την περίοδο της κατοχής και του αντιστασιακού αγώνα.Τον ηγέτη και πρωτεργάτη του απελευθερωτικού αγώνα  , έναν γνήσιο επαναστάτη και ήρωα που δεν παραιτήθηκε ποτέ από τις αξίες και τα ιδανικά του κι από το όνειρο του για μια ελεύθερη Ελλάδα , αυτόνομη με τον λαό αφεντικό και απεγκλωβισμένη από ντόπιους και ξένους δυνάστες.

Ο Άρης γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1905 και το πραγματικό του όνομα ήταν Θανάσης Κλάρας.

Σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές συζητήσεις του με τους αντάρτες του , από αυτές φυσικά που έχουν καταγραφεί ο Άρης είπε : 

'' Αν ζήσει κανένας σας , να θυμάται τα λόγια αυτά...
Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά , εγώ στα χέρια τους δεν θα πέσω γιατί τα βουνά με ξέρουν.Με την πέτρα προσκέφαλο , την ψείρα συντροφιά , την κάπα σκέπασμα δεν θα με δούνε ζωντανό στα χέρια τους.Αυτό να το θυμάστε αν κανείς σας ζήσει...''

Στο βιβλίο του Θανάση Νίκα '' Ο Άρης στο Μοριά''
με ιστορικές μνήμες και μαρτυρίες  , αναφέρεται μεταξύ άλλων το εξής περιστατικό.Κάποια στιγμή έφτασαν στο βουνό μέλη του ΚΚΕ να δουν τους αντάρτες εκ των οποίων και ο Χαρίλαος Φλωράκης και τότε ένας αντάρτης γύρισε στον Άρη και τον ρώτησε ποιοι είναι αυτοί.Ο Άρης απάντησε :

''Είναι εκείνοι που όταν θα μας σκοτώνουν αυτοί θα γελάνε...''

...

10 Ιουνίου 1944...

Οι Γερμανοί στο πυρπολημένο Δίστομο

Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων.

Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μετά από σύντομη, αλλά σφοδρή μάχη, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες. Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 6 νεκρούς και 15 τραυματίες.

Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση των κατοίκων του Διστόμου και επέστρεψαν στο χωριό για να εκδικηθούν. Με διαταγή του διοικητή τους, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Μεταξύ των νεκρών, 45 παιδιά και έφηβοι και 20 βρέφη.

Η πρωτοφανής θηριωδία έγινε αμέσως γνωστή μέσω του BBC στο εξωτερικό και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης. Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας επέρριψε την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, επειδή, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της, δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.

Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.