Μπαμπά , δεν πειράζει.

Ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία.Λεπτή ηλικία , τρυφερή και ευαίσθητη που λένε...Μικρό πλάσμα ευάλωτο που στα μάτια του ο κόσμος φαινόταν τεράστιος  , πολύς  , σκληρός και άγνωστος...Μεγάλωνα προσπαθώντας να τον καταλάβω.Όπως και σένα...Στα μάτια μου φαινόσουν θηρίο , με μεγάλα και φουσκωμένα χέρια ,δυνατός και άγριος...Και μάλιστα μου λέγανε ότι είσαι ο πατέρας μου.Αυτός που με έφερε στη ζωή.Δεν ήξερα ακριβώς τι σημαίνει αυτό αλλά καταλάβαινα ότι πρέπει να σε αγαπάω ,έτσι νέτα σκέτα.Επειδή ήσουν ο πατέρας μου.

Μεγάλωνα...Ζούσα τις πρώτες μου εφηβικές στιγμές , γεμάτες ακμή , απροσδιόριστα 

συναισθήματα , αλητεία  και ανεξήγητα παιδιάστικα φλερτ.Μου έλεγες να είμαστε φίλοι και να τα λέμε όλα. Πόσο με φόβιζε αυτό.Ένιωθα ότι έκρυβε μια χειρίσιμη  απειλή αλλά προσπαθούσα να το κάνω ένα μου.Να το ενστερνιστώ...Προσπαθούσα να σε αγαπήσω και δεν σου κρύβω ότι τα κατάφερνα παρ`όλο που με τρόμαζες , με χτυπούσες , με άδειαζες και με έκανες να αισθάνομαι άχρηστος.Εγώ όμως στους φίλους μου καυχιόμουν για σένα , τους μιλούσα συνέχεια για σένα και εκείνοι ζήλευαν την σχέση μας σε σημείο που σε αναζητούσαν.

Είχα φτιάξει μια εικόνα στο μυαλό μου , σε είχα τοποθετήσει πρωταγωνιστή  γιατί σε είχα τόσο ανάγκη κι αυτή ήταν η ύστατη μου λύση.Ήξερα ότι δεν είχες πάντα τον σωστό τρόπο γιατί δεν τον ήξερες.Μπορούσα να καταλάβω πολλά περισσότερα από όσα νόμιζες κι ας έλεγες ότι είμαι χαζός  και μαλάκας.Ναι έτσι με έλεγες ''μαλάκα''......Να σου πω κάτι ; Πολύ με πονούσε αυτό.Πολύ...

Θυμάμαι που μπροστά στους φίλους σου με μείωνες.Θυμάμαι που μπροστά στους φίλους μου με ξεφτίλιζες και εγώ αμήχανος χαμογελούσα ακούγοντας τα γέλια τους και κοιτάζοντας το αγριεμένο ύφος σου.Μπαμπά δεν είχες τρόπο.Δεν είχες μπαμπά τρόπο γαμώτο και εγώ ήμουνα μικρός και δεν καταλάβαινα...Προσπαθούσα να σε πλησιάσω.Προσπαθούσα να καταφέρω κάτι για να πάρω την επιβεβαίωση σου αλλά μάταια.Το άγριο σου βλέμμα ήταν πάντα εκεί.Με σκότωνε μέρα τη μέρα...

Θυμάσαι που έτριζες τα δόντια σου ; Θυμάσαι που με πάταγες κάτω ;Θυμάσαι που με έπιασες να καπνίζω και με έσπασες στο ξύλο ;; Γιατί ρε γαμώτο ; 

Εγώ αλήθεια σε αγαπούσα.Αλήθεια...Είχα καταφέρει να εισχωρήσω βαθιά εκεί που εσύ ποτέ δεν μπόρεσες και σε αγάπησα.Μου έλεγες ότι δεν θα καταφέρω ποτέ τίποτα στη ζωή μου και εγώ έκλαιγα με λυγμούς και τα βράδια ερχόμουν και σε φιλούσα την ώρα που κοιμόσουν , το ξέρεις ;; 'Οχι δεν το ξέρεις.Πολλά δεν ξέρεις...Έφτυσα αίμα μπαμπά.Υπέφερα πολύ και δεν ξέρεις τίποτα.

Όταν με φώναζες μαλάκα , εγώ σε αγαπούσα.Όταν με χτυπούσες εγώ σε αγαπούσα.Όταν με άδειαζες μπροστά σε όλους εγώ σε αγαπούσα και η μόνη μου προστασία ήταν να βάζω το χέρι μου μπροστά στο πρόσωπο μου αλλά και να καλύπτω τα αυτιά μου...Εσένα προστάτευα όχι εμένα...

Μπαμπά...

Το αγαπημένο μου φαγητό είναι οι πατάτες τηγανιτές και ο μουσακάς.

Η αγαπημένη μου μουσική είναι ότι περιέχει κιθάρα κλασσική και ντραμς.

Το αγαπημένο μου χρώμα είναι 
το μαύρο και το μωβ.

Η αγαπημένη μου ώρα είναι 
εκεί λίγο πριν βραδιάσει.

Μου αρέσουν πολύ οι μπουκαμβίλιες.

Μου αρέσει να ακούω ραδιόφωνο.

Σιχαίνομαι τον ήχο του τηλεφώνου.

Μου αρέσει η γνώση αλλά
 σιχαίνομαι τα σχολεία.

Μου αρέσουν οι γυναίκες , βασικά τις θεωρώ Θεότητα , οπότε μπορείς να ηρεμήσεις δεν είμαι πούστης.

Αγαπώ τους ανθρώπους και για αυτό είμαι μισάνθρωπος.

Επειδή αγαπώ τους ανθρώπους.

Το μάτι μου κόβει , κι αυτό το
 πήρα από σένα.

Το πρώτο πράμα που παρατηρώ στους ανθρώπους είναι ο ήχος της φωνής τους.

Σιχαίνομαι τις αδιάφορες χειραψίες.

Μου αρέσει να βλέπω τη θάλασσα τα βράδια και τα πυροφάνια των ψαράδων.

Σιχαίνομαι τις αγέλαστες καλημέρες.

Δεν πιστεύω στον Θεό, αλλά εκείνος πιστεύει σε μένα.

Μπαμπά...

Δεν με ρώτησες ποτέ τι έχω περάσει.

Δεν με ρώτησες ποτέ και τίποτα.

Δεν πειράζει...

Τώρα που μεγαλώνεις και τα μπράτσα σου μαραίνονται , εγώ μπορεί και να σε αγαπώ...

Δεν ξέρω γιατί. Και πλέον δεν με νοιάζει κι όλας.

Γιάννης Μίχας Νεονακης

a.k.a  Dave