Dave | Το Αόριστο ως Ορισμός

Δεν έχω ιδέα σε ποιό λογοτεχνικό ρεύμα ή σε ποια κατηγορία ανήκει η γραφή μου.Ούτε με αφορά να σου πω την αλήθεια...Αυτά που λέω στη Ζωή μου κάθε φορά κι ανάλογα την περίοδο είναι ακριβώς όπως αυτά που γράφω.Δεν είναι αποτελέσματα κάποιας τεκμηριωμένης έρευνας και τις περισσότερες φορές ούτε καν τα έχω σκεφτεί πριν ειπωθούν ή πριν γραφτούν.Το βασικότερο στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας μου ή μαλλον για να είμαι δίκαιος , ένα από τα βασικότερα στοιχεία είναι η σύγχυση.Άτιμη κατάσταση και που να σου λέω...Η Ζωή όπως υποθέτω θα γνωρίζεις κι εσύ είναι μία και πολύ μικρή και δεν προλαβαίνεις να είσαι , να πιστεύεις ή να κάνεις κάτι συγκεκριμένο.Ούτε χρειάζεται κι ολας.Το μόνο που προλαβαίνεις είναι να είσαι και να κάνεις ότι μπορείς κάθε φορά , με μοναδικό σου άξονα το πρωτογενές σου ένστικτο...

Έτσι λοιπόν και με την γραφή μου.Γραφω και λέω όσα αισθάνομαι οτι πρέπει να γραφτούν και να ειπωθούν.Οσα αισθάνομαι οτι πρέπει να κάνουν το ταξιδι τους είτε για να γίνουν Ζωή είτε για να ανατραπούν.Δεν είμαι εγώ σωστός , είναι σωστά τα ίδια και στην ουσία τα υπηρετώ εκφράζοντας τα...Κι όσο για την " αναγνώριση " ή την " καταξίωση " αυτών , δεν ασχολούμαι  και δεν με ενδιαφέρει καθόλου αυτό το πράγμα.

Η καλλιτεχνική φύση προϋποθέτει και μια δόση εγωπάθειας έως και μεγαλομανίας κάποιες φορές.Αυτο το αποδεικνύει η ίδια η ανάγκη που έχεις να εκθέσεις προς τα εξω αυτό που συμβαίνει με την περίπτωση σου.Απο την στιγμή που το εκθετεις αισθάνεσαι οτι αφορά και κάποιον άλλο...Αυτό απο μόνο του είναι πράξη μεγαλομανίας κι όποιον ακούσεις να ισχυρίζεται το αντίθετο λέει ψέμματα και απλά πουλάει ταπεινοφροσύνη.Ο καλλιτέχνης έχει αυτό το σαράκι να αισθάνεται ότι πρέπει να μένει πάντα λίγο πίσω να καταγραφει την ροή της Ζωής και η πρόκληση για εκείνον είναι να

ορίσει το αόριστο μέσα από την τέχνη
του.Να ανατρέψει τις ισορροπίες και να θέσει νέα δεδομένα ως αντίληψη.Νιώθει ότι έχει το χρέος να μιλάει μέσα από το έργο του για πράγματα που πολλές φορές είναι πολύ πιο μπροστά απο την εποχή του και ακριβώς επειδή δεν θα είναι εκεί , αφήνει χαρακιές πρόβλεψης στο άπειρο...Δεν είναι απαραίτητο λοιπόν την στιγμή που δημιουργείς κάτι να συμπέσει κι ολας με την ανάγκη και το σημείο κάποιου άλλου.Αυτό θα μπορούσα να πω οτι ειναι έως και μεταφυσικό όταν συμβαίνει. Όταν όμως δεν συμβαίνει αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που κάνεις δεν είναι σημαντικό...Αν υποθέσουμε οτι ο κόσμος και η Ζωή εκεί έξω είναι μια απέραντη σκηνή τότε το γεγονός οτι σε καθημερινή βάση μιλώ μόνος μου , θα μπορούσε να αποτελεί κάποιο είδος πρόβας πριν βγω να παίξω τον εκάστοτε ρόλο μου.

Έτσι λοιπόν και με την γραφή μου.Εσύ θα μάθεις , αν μάθεις , το τελικό στάδιο του δράματος.Την τελευταία πράξη.Το τι ακριβώς προηγήθηκε δεν το ξέρει κανείς και κανένας χώρος , καμία αναγνώριση , κανείς ειδικός , κανείς κριτικός ή αναλυτής , τίποτα δεν θα είναι αρκετό να το κατανοήσει επ ακριβώς ή να το κατατάξει κάπου...Γιατί όλο το νόημα κρύβεται στην πρόβα , οχι στην σκηνή.Ολο το νόημα κρύβεται στα αποσιωπητικά που θα παραμένουν πάντα αινιγματικά κι ανεξιχνίαστα στους αιώνες της γραφής και της Τέχνης γενικότερα.

Γιάννης Μιχας Νεονακης | a.k.a. Dave