Η ανατομία του τίποτα.

Έχω βάσιμες υποψίες οτι βρήκα το μέρος που πάνε και κρύβονται όλοι αυτοί που σας πλήγωσαν. Είναι μια συγκεκριμένη φυλή που εμφανίζεται ξαφνικά , σας πληγώνει και εξαφανίζεται. Και μετά μένετε μόνοι σας και διαβάζετε τσιτατα ποιητικά , ακούτε τραγουδάκια και φτιάχνετε λεζάντες με κάτι απογοητευμένες μοντελες που αγγίζουν με το πέλμα τους το νερό και τέτοια... Κι ολα αυτά γιατί ; Γιατί μεγαλώσατε στην χώρα της θυματοποιησης. Γιατί από το σχολείο ακόμα σας μαθαίνουν οτι είστε ο καλύτερος λαός του σύμπαντος. Σας μαθαίνουν και κάποιους ήρωες και σας λένε να τους τιμάτε ενώ ζείτε μετά απο την δική τους εποχή και ως γνωστόν η αποστασιοποίηση βολεύει , κόβει και ράβει αναλόγως. Γιατί το παραμύθι πρέπει να έχει δράκο και η πεποίθηση οτι ένας αόρατος μόνιμος εχθρός μας απειλεί , βολεύει μια άλλη πεποίθηση.

Αυτή του «ΔενΑλλαζουνΤαΠραγματαΕτσιΕιναιΤιΝαΚανουμε».

Ε, και που λέτε αυτος ο αόρατος μόνιμος εχθρός , πότε είναι μετανάστης , πότε πολιτικος που ψηφίσατε και σας ξεγέλασε , πότε καλλιτέχνης που δεν σας έκανε τη χάρη να τον πατήσετε χάμω , πότε ο Θεός σας , πότε ο γκόμενος σας , πότε η γκόμενα σας , πότε η μαμά σας , πότε αόρατη συμμορία που κυβερνά τον πλανήτη και φτιάχνει ιούς και παει κλαίγοντας.  Ε, που λέτε αν οι βάσιμες υποψίες μου επιβεβαιωθούν , θα πάω σε εκείνο το μέρος και θα κάτσω εκεί και τέτοια. Και καμια φορά θα λαμβάνω και εγώ μέρος στις επιδρομές και θα ερχόμαστε να σας θυμίζουμε οτι δεν είστε θύματα. Είστε αποτελέσματα της σαπίλας που εκτυλίσσεται μέσα σας και γύρω σας. Κάτι απαίσια κοπρολαγνικα υποπροϊόντα με δουλική ψυχοσύνθεση που περιμένουνε εναν Σωτήρα να τους βγάλει απο την καταντια τους. Κατι δήθεν εναλλακτικά αλλά στην ουσία βαθιά συντηρητικά ανθρωπάκια που ασχολούνται με την παρταρα τους τόσο πολύ που είναι πιο βαρετά κι από την βαρεμάρα.

Θύτες , θύματα και δυνάστες του ίδιου σας του εαυτού. Ενας εαυτός που τα χει βολέψει μια χαρά όλα μέσα στο κεφαλάκι του. Πότε είστε ικανοί για το χειρότερο έγκλημα και πότε τα καημένα αποπαίδια της μαμης Ιστορίας που σας ξεγέλασαν. Πότε Χριστιανοί και πότε Διαολοι. Πότε Δημοκράτες , πότε φαλοκρατες. Πότε ελεύθεροι πότε πολιορκημένοι. Πότε ετσι και πότε αλλιώς.Πότε φλερτάρετε με την βλακεία και πότε πουλάτε κουτοπονηριες. Πότε μετάθεση της συζήτησης και πότε γνώμη για όλα. 

Πότε αυτό πότε το άλλο.

Μα πάντα ίδιοι. Η ιδια ανατομία πάνω στο τίποτα. Το ίδιο αιώνιο σουλατσο γύρω από τον άξονα σας.

Τα ίδια σκατα.

Στον ίδιο βούρκο που βαφτίσατε «ζωή σας».

ΥΓ.  Το παρόν γραπτό είναι αποτέλεσμα ενός απο τους εαυτούς μου που βρίσκονται σε μόνιμο ντελίριο σύγχυσης. Δεν φέρω ουδεμία ευθύνη εγώ.

Γιάννης Μίχας Νεονακης ( Dave )